Każdy, kto pracuje w zespole, czy to w urzędzie, czy w przedsiębiorstwie czy większej korporacji na pewno spotkał się z jakimś niepowodzeniem. Bywa tak, że mamy wyznaczone zadania, dobrze zorganizowany zespół i dobrze podzielone obowiązki. Wszyscy pracują a tu nagle coś się nie udaje. Wtedy kierownik, albo szef najczęściej szuka winnego. Jeśli szuka to znajdzie i mamy niepotrzebne nerwy i złości. Tymczasem zapominamy o ważnej rzeczy, o której uczy nas Dzisiejsze Słowo Boże: na tym świecie po prostu tak bywa, że coś nie wychodzi zgodnie z planem mimo najszczerszych chęci.
Opisany w dzisiejszej cud jest wyjątkowy, do tego stopnia, że napisane jest jak wszyscy osłupieli ze zdziwienia. Wiele jest w Ewangelii cudów uzdrowienia. Wielu proroków i świętych posiadało dar Boży, dzięki któremu Pan Bóg uzdrawiał innych przez ich ręce. Podobnie ludzie myśleli o Panu Jezusie: pojawił się prorok potężny w czynie i słowie, święty mąż, przez którego Bóg uzdrawia, nauczyciel, który głosi naukę z mocą. Dlatego każdy, kto miał w domu ludzi chorych i cierpiących śpieszył do Pana Jezusa z prośbą o uzdrowienie.
W pierwszy tydzień wakacji Liturgiczna Służba Ołtarza naszej parafii udała się na zasłużony odpoczynek do Kalwarii Pacławskiej. Mogliśmy pomodlić się i posłuchać organów w Sanktuarium Matki Bożej w Leżajsku, odwiedzić Katedrę w Przemyślu zaglądając do tajemniczych podziemi tej świątyni. Zanurzyliśmy stopy w Cedronie by przemierzyć Drogę Krzyżową na kalwaryjskich dróżkach w kroplach miłego deszczu. Wysuszenie przemoczonych butów dopełniło się w kinie. Dużo frajdy przyniosło odwiedzenie Arłamowa i zerkniecie na boisko gdzie trenuje nasza reprezentacja w piłce nożnej i pluskanie w basenie w Ustrzykach Dolnych. No i to grillowanie…poprzedzone kopaniem piłki lub zmaganiami w badmintona. W ostatni dzień poznawaliśmy Sanktuarium Matki Bożej Pacławskiej zawsze słuchającej ludzi i odwiedziliśmy Muzeum Zabawek w Leżajsku. Minione dni były okazją do lepszego poznania siebie i zdobycia nowych umiejętności. Dziękujemy tym wszystkim, którzy pomogli nam przeżyć te fajne dni i odpocząć.
Dzisiejsze Słowo Boże przywołuje Psalm 127: „Oto synowie są darem Pana, a owoc łona nagrodą. Jak strzały w ręku wojownika, tak synowie za młodu zrodzeni. Szczęśliwy mąż, który napełnił nimi swój kołczan. Nie zawstydzi się, gdy będzie rozprawiał z nieprzyjaciółmi w sądzie”. Psalm ten wychwala silną rodzinę, w której jeden za drugim poszedłby w ogień – na takich nie ma mocnych. Prorok Izajasz mówi dzisiaj w podobny sposób: „Oto Pan uczynił mnie strzałą zaostrzoną i utaił w swoim kołczanie”. To znaczy, że oto stałem się jak syn dla Pana Boga, przyjął mnie za swoje dziecko, za „syna swojej młodości”. I Ojciec szykuje się do jakiejś sprawy rodzinnej i wzywa swoich synów, żeby stanęli murem za nim.
Tradycyjnie od kilku lat pierwsza sobota po zakończeniu roku szkolnego jest przeznaczona w naszej parafii na wyjazd do Zwierzyńca, by na kajakach zainaugurować wakacje. Tegoroczny spływ zgromadził 36 osób z naszej wspólnoty i przyjaciół naszej parafii. Zabraliśmy ze sobą pogodę z Sandomierza, która ani nas nie zmoczyła ani też nie zmusiła do stosowania filtrów na promienie słoneczne. Było idealnie.
